Clausthal-Zellerfeld

Telemann o Clausthal-Zellerfeld
„Jakąż jednak burzę ściągnąłem na swą głowę! U mojej matki pojawiały się tłumy wrogów muzyki przekonując ją, że jeśli nie porzucę muzyki, to skończę jako kuglarz, linoskoczek, grajek, wagant etc. Jak postanowiono, tak zrobiono – i oto odebrano mi nuty, instrumenty, a wraz z nimi połowę życia. Aby jeszcze bardziej odciągnąć mnie od muzyki, postanowiono wysłać mnie do szkoły w Zellerfeld w Górach Harzu. Być może prześladowcy nut sądzili, że za Łysą Górą czarownice nie tolerują muzyki. Udałem się tam w wieku 13 lat, zaopatrzony w list polecający do Superintendenta Kacpra Calvöra, który miał mnie pieczołowicie zachęcać do studiów. Mój łaciński opiekun wyraził zadowolenie z powodu mojej muzyki i zachęcił mnie do dalszego rozwoju w tym kierunku. Zdawało się to unieważniać obietnicę daną mojej matce i skłoniło mnie do niewinnego nieposłuszeństwa: tak więc znowu zabrałem się za grę na klawesynie. Ponadto nie zaniedbywałem skrzypiec i fletu. Niemal na każdą niedzielę przygotowywałem dla kościoła utwór: motety dla chóru; a dla muzykantów miejskich różne symfonie dla rozrywki.“