głosy

Znamienite osobowości kultury wypowiadają się o swoim prywatnym stosunku do Georga Philippa Telemanna.

Czy pamięta Pan swoje pierwsze spotkanie z muzyką Telemanna albo szczególne przeżycie z nią związane?
Jako szesnastolatek początkujący na (współczesnym) oboju bardzo wcześnie zetknąłem się z sonatami obojowymi, z „Kleine Cammer-Music“ oraz inną muzyką kameralną (mój ojciec był organistą, a ja pamiętam, że nagrałem na płytę potrójną sonatę Es-Dur z klawesynem, tu z organami). Także w gronie przyjaciół zawsze była obecna kameralna muzyka Telemanna. Potem, grając na oboju barokowym, nagrałem ok. 12 płyt z sonatami obojowymi, triami i kwartetami. Współwykonawcami byli Barthold Kuijken, Robert Kohnen, Frans Bruggen, Gustav Leonhard, Richte van der Meer, René Jacobs itd. Również mój zespół „Il Fondamento“ wydał płyty kompaktowe z suitami orkiestrowymi, koncertami obojowymi oraz nagraniem bożonarodzeniowych kantat.

Którą(e) kompozycję(e) Telemanna zabrałby Pan ze sobą na bezludną wyspę?
Z pewnością koncerty obojowe. Kontrasty pomiędzy wolnymi i szybkimi częściami są bardzo typowe dla twórczości Telemanna. Dramatyzm bez przesady, zawsze bardzo rzeczowy, żywy i bardzo świeży.

O czym porozmawiałby Pan z Telemannem przy kieliszku wina?
Drogi Panie, co skłoniło Pana do komponowania tak wielu dzieł, przy jednoczesnym zachowaniu ich świeżego i nowatorskiego brzmienia?
Dlaczego wybrał Pan obój, żeby skomponować najpiękniejszą muzykę instrumentalną pod postacią sonat, koncertów i suit orkiestrowych, itd.?

_{[Źródło: Telemann z Magdeburga. Szczególne 50 lat. Program Magdeburskich Dni Telemanna 9-18 marca 2012, str. 62]}

_{http://www.ilfondamento.be/}